به نام خدا

سلام؛

می‌دونی بارون؟

خیلی وقته دلتنگت نیستم.

خیلی وقته آرزوتو ندارم.

بیای ذوق نمی‌کنم، نیای دق نمی‌کنم.

خیلی وقته ازت دلگیرم.

خیلی وقته صدای قدم‌هات، آهنگ امید نداره،

و چشم به راهت بودن، حاصلی.

خیلی وقته ازت دل بریدم.

و هر عطری که از هر خاکی و سنگی و چمنی بلند می‌کنی، حالمو خوب نمی‌کنه.

اصلا حالم با تو بده بارون.

اصلا دوستت ندارم بارون.

 

خیلی وقته با اومدنت، مسیرمو سمت چاله‌های پر آب کج نمی‌کنم و مخصوصا محکم‌تر پا نمی‌کوبم و از خیسی دست و صورتم زیر آسمون سخاوتمند خدا، ذوق نمی‌کنم.

 

می‌دونی بارون؟

همشو الکی گفتم!

خوشحالم که می‌باری.

تو که می‌باری، دلم خوش می‌شه به خبرهای خوب.

تو رحمتی و رحمت، زنجیره‌ی پر امید موهبت‌های پی‌در‌پی خداست.

تو که می‌باری زنده می‌شم،

و  امیدوار.

حالم خوب می‌شه.

همینجور ببار.

 

.....................

پ.ن:

1. همیشه وسط ذوق‌زدگی روزهای پر باران، دعا می‌کنم حال کسی بد نشه و کسی به زحمت نیفته. همه از این رحمت بی‌نظیر خدا لذت ببرن و از برکاتش بهره‌مند شن.

2. اینقدر نمی‌نویسم، حرف‌هام بیات می‌شن چقدر!