به نام خدا
سلام؛
می‌گما.. هوا خیلی سرده.. حالا بقیه‌ی پروژه‌ی کشف حجابو بذارین واسه تابستون..
ولی خودمونیم.. الان هر کدوم از ما هر مدلی که باب میلمونه یا از دستمون برمیاد، قانون‌شکنی کنیم، دقیقا چه میزان از مشکلات کشور حل میشه؟!
تو موضوع پوشش، دو تا مسئله‌ی اساسی وجود داره که باید بهش فکر کرد؛
اول اینکه این فرضیه که در مورد پوشش اجتماعی، قانونی وجود نداشته باشه، اصلا ممکن نیست. هیچ‌جای دنیا هم با هر سطح از ادعای روشن‌فکری و آزادمنشی، آزادی مطلق در پوشش اجتماعی ممکن نشده.
چرا؟ چون اگر بگیم آزادی در پوشش، باز این سوال مطرح میشه که "چقدر آزادی"؟ یعنی "حد آزادی" چقدر باشه. باز هم محدودیتی وجود داره که گریزناپذیره. حتی کشورهای سوپرآزاد هم مثلا به اندازه پوشش عورت، محدودیت تعریف کردن.
پس آزادی مطلق در مورد پوشش اجتماعی ممکن نیست (همچنان که در مورد دیگر مسائل مربوط به انسان اجتماعی).
نکته‌ی دوم که مهم‌تر از اولیه! اینه که حالا اصن این حد از پوشش قانونی که تو ایران تعریف شده، چه فایده‌ای برای حکومت داره؟
یه سیاستمدار قَدَر، می‌دونه که هرچقدر فساد و فحشا بین جوونا رایج‌تر باشه، عمر حکومتش طولانی‌تره. چون جوونا قشر متفکر و حساس و مطالبه‌گرند. اگه اینا سرگرم باشن، دیگه کاری به کار سیاستمدارا ندارن و اونا هم هر کاری دلشون بخواد انجام میدن.
اشاعه‌ی فساد و فحشا که تو جوامع مختلف به صورت کاملا برنامه‌ریزی شده و پیگیر صورت می‌گیره، به همین علته: جوون که بی‌عار و بی‌غیرت باشه، دیگه دغدغه‌ای جز غرایز نباتی و حیوانی‌ش نداره و اینجوری، کسی بالا سر سیاست و سیاستمدار نیست.
حالا جناب جمهوری اسلامی، برعکس دست گذاشته رو حیا و عفاف و سلامت روابط اجتماعی! ساختار حکومتی ایران، چقدر داره بابت این قضیه هزینه میده؟ چقدر داره کشنه میده از بین نیروهای امنیتی و بسیج و ...؟ چقدر داره خودشو در معرض هجمه‌های تبلیغاتی و دشمنی‌های بی‌پایان قرار میده؟ چقدر بد و بیراه می‌شنوه؟
و سوال مهم‌تر، در عوض همه‌ی این هزینه‌ها، این قضیه چه سودی برای این نظام و این حکومت داره؟
واقعا باید بهش فکر کرد.
...............
پ.ن. تدبّر باید به بصیرت ختم شه یعنی باید ابهامات رو پاک کنه و مسیرو روشن کنه. این بصیرت، قطب‌نماست و کسی که قطب‌نما دستشه، راهو گم نمی‌کنه.
