به نام خدا
سلام؛

هرچی دل آدم از پراکندگی‌ها خالی‌تر باشه، آرامش و تمرکزش بیشتره و لذا بهتر و راحت‌تر رشد می‌کنه.
وحدت، خیال آدم رو راحت می‌کنه از اعوجاج‌های بی‌مورد.

خب، جملات سنگینی بود،
یک دقیقه سکوت!

عاقا می‌خوام بگم وقتی دغدغه‌ی والدین اینه که تابستان خود را در کدام سواحل بگذرانند یا کِی در کدام پارتی یا کنسرت آنچنانو شرکت کنند، خب می‌خواین بچه نخبه شه؟ این بچه اصلا می‌تونه درس بخونه؟
وقتی بچه رو غرق فساد و روابط باز و دیگه نگم از جزئیات، بار میاریم، خب باید پای لرزشم بشینیم دیگه.
دیگه هی سرکوفت نزنیم بهش که چرا درس نمی‌خونی.
توقع شاگرد اولی و رتبه یک کنکوری نداشته باشیم دیگه.
ذهنی که پر از پراکندگی‌های رنگارنگه، چجوری تمرکز کنه؟!

اگه از اون دسته آدمایی هستیم که فکر می‌کنیم موفقیت و کامیابی و شادی، توی فساده، کلاه‌مونو بذاریم بالاتر.
سیبی که به هوای آزادی از درخت پرید، هم خودش فاسد شد، هم آفت به جون درخت انداخت.
دو دقیقه سکوت!

....................
پ.ن:
اَلا که فَقَط وَ فَقَط بِذِکرِ اللّهِ تَطمَئنُّ القُلوب.
وَ رُشد اِختِصاص داره به قَلبِ آرام.
سه دَقیقه سُکوت!