به نام خدا
سلام؛

نا حق نیست اگه گله داشته باشیم از طول غیبت و رنج‌هایی که می‌بریم،
ولی
خدا-پیغمبری،
اگه خودمون تو کل دنیا،
فقط یک "مهدی" داشتیم،
حاضر بودیم به این آدما نشونش بدیم؟
والا آدم بند دلش پاره میشه.

دوستان عیب من بی‌دل حیران مکنید
گوهری دارم و صاحب‌نظری می‌جویم

کو صاحب‌نظر؟!

‌.............
پ.ن.
1. وقتی فکر می‌کنم به "مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً" دوست دارم بدونم حدش چقدره؟ یعنی به کجا میرسه که دیگه میشه گفت "مُلِئَتْ"؟
یعنی حال خراب ما دگر خراب‌تر هم می‌شود؟ یعنی واقعا خنجر غمت از این خراب‌تر هم می‌زند؟
نمی‌دونم... کاش بگی نه! کاش بگی بسه‌تونه دیگه...

2. ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ. یعنی همینجوری که ما داریم از آغوش تو دوری می‌کنیم و به مِهرت بی‌توجهیم، همینجوری که داریم نمکدون می‌شکونیم و خیانت می‌کنیم و زیبایی‌های نعمتت رو با سیاهی جرم و جنایت می‌پوشونیم، در همین حین، نظرت هنوز اینه که "لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ"؟ یعنی زمین و زمان رو از فساد و تباهی پر کردیم و پشت پا زدیم به اعتماد و به عشق تو، باز می‌گی "لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ"؟ هنوز دوسمون داری؟ کاش از شوقت می‌مردم!

3. اینا رو هم مثل پست قبل، لیله الرغائب نوشتم، توی خواب. زیادی می‌نویسم، دائم، تو تمام اوقاتم، توی خواب و بیداری. ذهنم، چرک‌نویس واژه‌هاییه که دلشون می‌خواد صفحه‌ای رو سیاه کنن. بسوزه پدر اعتیاد!