به نام خدا

سلام؛

آدمیزاد، اصلا عاشقه. یعنی اون وقتی که گِلش رو بر می‌داشتن، به‌عشق‌آغشته‌اش پسندیدند.

ولی اینکه می‌بینیم تعریفامون از عشق، متفاوت و وابسته به سلیقه است، و اینکه راه‌های متفاوت و معشوق‌های مختلف رو برمی‌گزینیم، برای اینه که معمولا راه‌گم‌کرده‌ایم.

این جوشش بی‌امان رو تو وجودمون تاب نمیاریم و لاجرم، می‌گردیم پی کسی یا چیزی که بشه به عشق، منسوبش کرد.

ما عاشق کسانی یا چیزهایی یا امور و کارهایی می‌شیم، که رنگی و بویی از شور عشق از وجودشون حس میشه.

اونوقت اون غلیان ناگزیر عشق رو، خرجش می‌کنیم و می‌بازیم!

می‌بازیم و نمی‌فهمیم کجا غلط رفته‌ایم. پس باز می‌گردیم پی معشوق دیگری.