به نام خدا

سلام؛

خب خب خب

بالاخره این جشنواره هم تموم شد با همه حاشیه‌هاش، با همه بد و خوبش.

مثل همه چیز که گذر، رسم دنیاست.

دیدن آقا رائد و آقای اسماعیلی (اون وقتا رایزن فرهنگی بودن) بعد از اینهمه سالی که مثل باد گذشت، از قشنگیای جشنواره بود برام.

فکر می‌کنم جشنواره امسال یک انقلاب و تحول اساسی رو تجربه کرد. غیبت عده‌ای، هرچند تلخ و دل‌آزار، ثابت کرد که این جشنواره، جلوه‌ای از انقلاب و متعلق به جمهوری اسلامیه، پس مثل اساس و ریشه‌اش، با من و تو یا بی من و تو، هست، پا بر جا و محکم و استوار. همچنان که امروز، 22 بهمن 1401، شاهد بودیم (چنانکه ایمان داشتیم)، جمعیت بی‌نظیر مردمی رو که همه جوره و همیشه پای عهدشون هستن. مردمی که دلخور میشن، اذیت میشن، ولی حرفشون یکیه. زیر قول و قرارشون نمیزنن. مردمی که مَردند. و امسال به چشم دیدم افرادی رو که اگه تا پیش از این یه خورده شل بودن، چقدر محکم و استوار اومدن پای کار وطنشون ایستادن (قبلا در نورد ریزش‌ها و رویش‌های فتنه نوشتم: کلیک کنید)

آقا از این حرفا بگذریم میخوام 2 تا حرف اصلی بزنم. اول اینکه بسیار خوشحالم که فیلم غریب حسابی ترکوند امشب و تو بخش‌های مختلف، به حق ازش تقدیر شد. خصوصا جایزه‌ی ویژه‌ی حاج قاسم با عنوان #سرباز که واقعا خوشحال شدم. گوارای وجود آقای لطیفی که با فیلم خوبش #غریب حسابی کولاک کرد.

همچنین خوشحالم برای #بچه_زرنگ و بسیار امیدوارم به اعتلای صنعت انیمیشن کشور عزیزمون (دیگه جزئیات مراسم و جایزه‌ها رو حتما میدونین). فیلم #متروپل هم به حق بهترین فیلم شد و براش خیلی خوشحالم. و البته از اینکه سارا حاتمی دیده شد و بابت درخشش عالی‌ش توی فیلم #کت_چرمی جایزه بهترین مکمل زن رو گرفت.

دوم اینکه خیلی امشب یاد شهدا شد، یاد حاج قاسم عزیز، آرمان عزیز، شهید بروجردی و دیگر شهدای عزیزمون. از خانواده‌های شهدا تقدیر شد و در مجموع، بالاخره رنگ و بوی جشنواره، با فجر انقلاب هم‌خوانب پیدا کرد. چیزی که راست راستی دیگه داشت فراموش میشد. حرفای خوبی زده شد، آقای لطیفی که مایه مباهات و افتخارمون هستن چراغ این محفل رو به یاد شهدا روشن کردن و جایزه‌شونو هدیه کردن به خانواده شهید بروجردی. و سپس تعدادی از عزیزان هم به تبعیت از ایشون، هدایاشونو تقدیم شهدا کردن، از جمله حمید رسولیان برنده جلوه‌های ویژه‌ی میدانی که سیمرغشو هدیه کرد به خانواده آرمان علی‌وردی.

پای درد دل‌های آقای پورعرب و آقای مجید صالحی نشستیم که حرفای قشنگ و به جایی زدن و ...

اما ای کسانی که موقع تحویل گرفتن سیمرغ‌، قیافه‌تونو کج و کوله کردین و سیاه پوشیدین و عین کتک خورده‌ها عکس گرفتین: یا رومی روم، یا زنگی زنگ. نمیشه تو جشنواره شرکت کنی و جایزه بگیری و هم‌زمان قیافه‌ هم بگیری. یا نیا، یا مثل مرد سرتو بگیر بالا. زشته آدم خودشم ندونه با خودش چند چنده! محید صالحی الگوی خوبیه، حرفی دارید مرد باشید!