پيام

.: ام فاطمه :.
98/11/7

+ [تلگرام] به نام خدا سلام؛ مصيبت که از زمين و زمان باريدن گرفت، ديگر چه براي گفتن مي‌ماند؟ از کجا بايد گفت؟ از کدام غم مي‌توان گلايه کرد؟ چه بگويم که مصيبت مادر (س)، تنها يک مصيبت نيست؛ جامع تمام مصائب است. از کدام غم بگويم؟ از فاطمه (س) يا علي (ع)؟ از فاطمه (س) يا حسن (ع)؟ از فاطمه (س) يا حسين (ع)؟... اين بار اول نبود که آتش به در اين خانه مي‌آمد؛ سال‌ها بود که زبانه‌هاي کوچک و بزرگ آتش حسادت، در اطراف اين خاندان پرسه مي‌زد. اما تا پدر (ص) بود، اين خانه امن و امان بود؛ حرمت داشت؛ هر سحر، طنين روح‌بخش صوت نبي (ص) خشت خشتش را نور باران مي‌کرد: السّلام عليکم يا اهل بيت المصطفى و رحمة اللَّه و برکاته‏ پدر (ص) که رفت، بغض‌هاي نهفته و کينه‌هاي سرپوشيده به يک‌باره زبانه کشيد؛ شعله‌ور شد؛ و خانه‌اي را به آتش کشيد که جبرئيل امين براي ورود به آن، اذن دخول مي‌گرفت. از بهترين خانه‌هاي انبياء ؛ مقر نور الهي ... تا پدر (ص) بود، اين خانه حرمت داشت... پدر (ص) که رفت، فاطمه (س) حق داشت ديگر نماند...