در به در به دنبال تو می گردد؛

دلم را می گویم!

خیلی وقت است بار و بندیلش را بسته و به هوای تصویری دور، خانه بر دوش می کشد.

این سر دنیا، بی اراده پنجره را باز می کنم؛ بی جهت آسمان را می گردم، وقتی در زمین پیدایت نمی کنم.

جای تصویر دل نواز تو، ساختمان های سر به فلک کشیده مهمان ناخوانده نگاهم می شوند.

پنجره را می بندم.

تو کجا و من کجا؟

بی چاره دلم...