به نام خدا

سلام؛

آدم تو زندگیش دل‌بستگی‌های زیادی داره؛ اموال و اولاد، خانواده و دوستان، کارها و امور مختلف، همه از چیزهایی هستن که تو دایره دل‌بستگی‌هامون جا می‌گیرن.

اما وابستگی، یه بحث جداست. توی دل‌بستگی‌های زندگی، آدم به یه تعداد محدودی‌شون وابسته هم میشه. یعنی نه فقط دل‌بسته است و دوسشون داره، بلکه بدون اونها اصلا قادر به ادامه زندگی نیست.

دل‌کندن از دل‌بستگی‌ها اینقدر سخت و نشدنی نیست که از وابستگی‌ها. وابستگی یعنی اون وجود با وجود تو عین تار و پود در هم تنیده شدن و اگه یه روزی از زندگیت حذف بشه، ریز ریز و پراکنده می‌شی. ارکان وجودت از هم می‌پاشه. دیگه نیستی.

اینجوری شد که "حاج خانوم" هنوز دو ماه از فوت "حاج آقا" نگذشته، رفت و تنهامون گذاشت.

بمیرم برای دل "نرگس" با این مصیبت‌های پی در پی.

................

پ.ن.

خیلی خوبه که فقدان اون وجودی که بهش عمیقا وابسته‌ای، به مردنت ختم شه. خیلی خوبه به خدا. خیلی خوبه که زود اتفاق بیفته.

وای اگر بنا باشه زنده بمونی و این زجر طاقت‌فرسا رو تحمل کنی. اونوقت روزی هزار بار می‌میری و زنده می‌شی. روزی هزار بار می‌سوزی و خاکستر می‌شی و باز برمی‌گردی تا بسوزی. خدا به همه دل‌های داغدار، به همه قلب‌هایی که آتششون خاموش نمی‌شه و بی‌چاره و ناگزیر از تحملند، صبر بده و کمکمون کنه ناشکری نکنیم و این فشارها، از مدار حق خارجمون نکنه.