به نام خدا
سلام؛

من نمی‌دونم تو چرا اینقدر بی‌نظیری واقعا! ولی مطمئنم وقتی خدا کسی رو خیلی دوست داشته باشه، تو رو بهش هدیه می‌کنه. و مطمئنم خدا منو خیلی دوست داشته که رفیق بی‌نظیری مثل تو دارم. جزو عزیزانی هستی که همیشه بهشون فکر می‌کنم و تند تند دلتنگشون می‌شم، و زیاد دعاشون می‌کنم. تو سپیده‌ی سپیدفامِ سپیدقلبِ سپیدضمیرِ سپیدِ سپیدِ منی!
 

حالا این حرفا به کنار!
بگو ببینم آخه آدم اینقدر هنرمند میشه؟! اینقدر حرفه‌ای میشه؟! این چه وعضیه زندگی منو به چالش کشیدی؟!
اون از شله‌زردای بی‌نظیرت که معلوم نیست چی توش می‌ریزی که طعم بهشت میده و هیشکی نمی‌تونه شبیهشو درست کنه. حتّی ذرّه‌ای! (به قول امام صادقی‌ها!)
اونم از قیمه‌های نذری‌ت که هر بار می‌فرستی، خیال می‌کنم از آسمونِ رحمت خدا رسیده. چرا اینقدر خوشمزه است؟!
علی اکبر میگه: خوش به حال سام!
بعد که نگاه متحیر منو می‌بینه، مثلا می‌خواد زیاد بهم بر نخوره: مامان میشه شما هم نذری درست کنی؟!
و در پاسخ سکوتم ادامه میده: خب آخه خیلی خوشمزه است!
و فاطمه ماست‌مالی می‌کنه: البته ماکارونی‌های مامان هم رو دست نداره!
این درسته؟! این شد زندگی؟! تو چنین خوب چرایی؟!

............
سپیده و همسر مهربونش و سام قشنگم، دوست خانوادگی ما هستن. از اون مدل رفاقت در رفاقت در رفاقتی که از ثانیه اول دیدار شکل می‌گیره و تازه می‌فهمی چقدر ریشه‌دار و با اصل و نسبه. از اون مدل آشنایی‌هایی که پیش از خلقتت اتفاق افتاده و محکم شده و حالا باز پیداش کردی.
رفقای من غالبا خیلی سر و شکل مذهبی و حزب اللهی ندارن و شاید ظاهرشون نشون نده چقدر خوبن، ولی همه‌شون، همه اونایی که ارتباطمو به هر شکل باهاشون نگه داشتم، عجیب دلهای نورانی و شفافی دارن و اهل معرفت و اخلاقند.
سپیده هم از اون آدمای بی‌نظیره. ما زیاد با هم سفر رفتیم و از اول هم خیلی زود و راحت و صمیمی با هم ارتباط گرفتیم. آدمای زلال و بی‌پیرایه‌ای هستن. ظاهر و باطن.
سام (که وقتی خیلی دلم براش میره بهش می‌گم سامولی)، هم‌سن و هم‌دل و هم‌صحبت علی‌اکبره. یعنی اگر در سفری اینا با هم باشن، به معنی واقعی کلمه به من و سپیده خوش می‌گذره. چون  همه پرحرفیاشونو با هم شیر می‌کنن و یک‌ریز با هم حرف می‌زنن و حرف می‌زنن و اینجوری، خوب راه میان، غر نمی‌زنن، خسته نمی‌شن، حتی گشنه و تشنه هم نمیشن.
فاطمه هم عاشق خاله سپیده است، و البته سپیده واقعا هم عاشق شدن داره.
خدا بهش سلامتی بده و برای هممون حفظش کنه.

اون وسطیه، سامولی منه: