خواستم باز بگویم که آرامش، سمت نور است و آدمیزادگان هرچه میکنند برای رسیدن به آرامش است؛ اگر درس میخوانیم، اگر غذایی مهیا میکنیم، اگر رفاقت یا دوری میکنیم، اگر پی تفریح و گردشیم، اگر کار میکنیم، اگر ازدواج میکنیم و زندگی میسازیم، ... هرچه میکنیم برای رسیدن به آرامش است.
و بیشک آرامش، سمت نور است.
پس چه زیباست که فطرت پاک کودکان، از تاریکی میترسد و بیزار است. چرا نباشد؟ ظلمت و جهل، همزاد یکدیگرند و چنان انسان را در خود فرو میبلعند که مرداب. چرا دست و پا نزند انسانی که گرفتار چنین مرداب وحشتزایی است و چرا دائم در تقلا و ناله و فریاد نماند؟
نور و معرفت نیز همزاد یکدیگرند. در نور است که میبینی، و چون میبینی، مییابی و چون مییابی، به قرار میرسی. سمت نور است که خیالت جمع است و خاطرت، مطمئن.
پس هرچه به مرکز نور نزدیکتر شوی، آرامتری و هرچه دورتر، آشفتهتر.
و خدا نور است:
الله نور السموت والأرض

بازدید امروز: 47
بازدید دیروز: 71
کل بازدیدها: 590103