به نام خدا
سلام؛ 

صاحبِ تحلیل بودن، از ضروری‌ترین نیازهای امروز بشر است.
اینکه در حوادث مختلف این قدرت را داشته باشی که "درست بفهمی" و "درست بفهمانی"، یک نیاز اضطراری است.
معمولا وقتی گفتگویی بین دو گروه مخالف صورت می‌گیرد، انتهایش به این ختم می‌شود که "فقط امیدوارم اشتباه نکنیم و در آینده از موضعی که گرفتیم، شرمنده نباشیم" (که البته هرکدام خطاب به طرف مقابل کنایه می‌زند و خود را بر حق می‌داند!).
اما از کجا بفهمیم تحلیل ما درست است یا نه؟!
بگذارید نگاهی به همین قضیه اخیر (موضوع فلسطین)، بیندازیم.
عده‌ای معتقدند در این قضیه، حماس مقصر است که آغازگر جنگ بوده. عده‌ای معتقدند اسرائیل جنایت‌کار جنگی است. یک عده می‌گویند هر دو جنایت می‌کنند و برای اثبات این ادعا، سند و مدرک از منابع مورد پذیرش خود می‌آورند. یک عده دیگر معتقدند فلسطین هر کاری کند، حق دارد.
برای اینکه تحلیل درستی داشته باشیم و در نتیجه موضعِ به‌جایی بگیریم، باید ببینیم موضوع دعوا چیست.
هفتاد و پنج سال پیش، گروهی یهودی به بهانه آنچه ادعا دارند در کتاب مقدسشان به آنها وعده داده شده، تصمیم گرفتند کشوری به نام فلسطین را تصرف کنند و به قول خودشان به آنجا که سرزمین موعودشان است، برگردند. آنچه از شواهد تاریخی برمی‌آید کشتار بی‌رحمانه ساکنان فلسطین به دست یهودیان است (از طنطوره پرس و جو کنید) که در نتیجه آن، عده زیادی هم به ناچار به مناطق دیگر پناهنده شدند و اسرائیل هر چقدر توانست فتح کرد و شهرک ساخت و زندگی تشکیل داد. زنان و مردان یهود را از اطراف دنیا فراخواند و برای خودش، کشور ساخت.
سال‌هایی طولانی است که ملت فلسطین، به هر شکل ممکن با این تجاوز آشکار در تقابل است و دائم مورد بی‌رحمانه‌ترین جنایت‌ها در قبال کودکان، نوجوانان، جوانان، زنان، و مردان خود است. از کشتار و شکنجه تا ربودن و فجیع‌ترین اعمال، چنان‌که همه با خبریم.
رژیم صهیونیستی از ارتکاب هیچ جنایتی، ابا ندارد و برایش هم فرقی نمی‌کند این جنایت در حق مسلمان باشد یا مسیحی. فلسطینی باشد یا یک خبرنگار خارجی که به جنایات او معترض است. در جهان به وحشی‌گری، بی‌رحمی، و قساوت معروف است و به آن مباهات هم می‌کند. تعداد بسیار زیادی پرونده باز از ارتکاب جنایات ضد حقوق بشری دارد که انگار نه انگار. سیستم این رژیم، سیستمی بی‌کله و رعب‌آفرین است. دیوانه‌ای که هیچ لجامی ندارد و گویا کسی از پس او برنمی‌آید. صاحب ثروت، قدرت، و درندگی.
با این همه، یک نوار باریک در فلسطین اشغالی، این رژیم را به ستوه آورده و چیزی حدود 17 سال است به بهانه اینکه مردم این منطقه به حماس رای آری داده‌اند، این باریکه را محاصره کرده و به بهانه‌های مختلف نسبت به مردم آن جنایت روا می‌دارد.
این اواخر با واقعه "طوفان الاقصی" سیلی محکم و ناغافلی از همین باریکه کوچک دریافت کرده که شکست اطلاعاتی مفتضحانه‌ای برای او محسوب شده؛ او که سالین دراز است به سامانه هوشمند "گنبد آهنین" مباهات می‌کند و خود را ضد ضربه می‌داند!
اسرائیل از این ضربه بزرگ و ویرانگر چنان به خود می‌پیچد که به بدترین و بی‌نظیرترین جنایات در حق مردم این منطقه روی آورده و برایش فرقی نمی‌کند مسجد را بزند، یا کلیسا را. مدرسه را منهدم کند، یا بیمارستان را.
آب را دریغ می‌کند، راه ورود غذا و دارو را می‌بندد، برق و سوخت را می‌گیرد و اساسا کشتن کودکان و زنان بی‌دفاع و بی‌پناه غزه را "حق" خود می‌داند و از ارتکاب هیچ جنایتی دریغ ندارد، تا جایی که این روزها کودکان غزه برای گمنام نماندن اجسادشان، اسم خود را روی دستانشان می‌نویسند!
بالاخره "حق" با کیست؟ آیا فلسطین هم با بمباران اسرائیل، مرتکب جنایت شده؟ آیا اسرائیل دارد پاسخ می‌دهد و از مردم خود دفاع می‌کند؟
تصور کنیم دزد گردن‌کلفتی به زور وارد خانه من شده، دست و پایم را بسته، پدر و مادرم را کشته، و کودکانم در خطرند. بدیهی است هر زمان که احساس کنم فرصت مناسبی است، دست به دفاع می‌زنم. اگر بتوانم او را می‌زنم، مجروح می‌کنم، یا حتی می‌کشم. اگر او، خانواده‌اش را هم شریک جرم خود کرده و برای غارت ما آورده، هر چه بر سر آنها بیاید گردن اوست. دفاع "حق" من است. من حق دارم از اموالم، از فرزندانم، و از جان خودم دفاع کنم و جلوی زورگویی و جنایت او را بگیرم. بدیهی است.
کاری که غزه می‌کند و فلسطین در این سال‌ها کرده، دفاع است نه تهاجم. ضربه حماس در پاسخ به جنایات بی‌پایان اسرائیل است و عقب‌راندن آن از خانه و کاشانه‌ای که به‌زور غصب کرده.
بحث جنگ بین دو کشور مختلف نیست که بتوانیم بگوییم به ما مربوط نیست. بحث "مظلوم" و "ظالم" است. ما اگر ببینیم کسی ظلم می‌کند و آن مظلوم فریادرسی ندارد و بی‌تفاوت بگذریم و حتی کلمه‌ای در اعتراض به ظالم خرج نکنیم، در ظلم او شریکیم. اگر سکوت کنیم و به دفاع از حق کمر نبندیم، در خون آن کودکان مظلوم، در وحشت و استیصالشان، در خواب‌های پریشانشان، در گرسنگی و تشنگی تحمیلی‌شده بر آنها، در ویرانی کاشانه و رویاهایشان، شریکیم.
در تمام جنایت‌های ظالم شریکیم.
یک لحظه شک نکنیم.
خدا از حق مظلوم نمی‌گذرد.
.............
پ.ن.
یکی از وجوه قدرت، تسلط بر رسانه است. اگر گروهی رسانه را (شامل شبکه‌های اجتماعی پربازدید، ماهواره و کانال‌های خبری پربیننده، سینما و انیمیشن، و ...) در دست داشته باشد، به راحتی می‌تواند بر افکار عمومی سوار شود و به هر سویی می‌خواهد هدایتشان کند. تنها مانع در برابر این قدرت، نیروی بصیرت است. واجب است واجب است واجب است که خود و اطرافیانمان را به این سلاح مجهز کنیم.
دیروز تصویری دیدم از تعدادی کودک نو پا که داخل قفس ریخته شده بودند. همان تصویری که چند سال پیش از جنایات داعش منتشر شده و دل‌هایمان را به درد آورده بود. دیدم که نوشتند حماس کودکان اسرائیلی را اسیر کرده!
وارونه‌نمایی کار رسانه‌ای است که در اختیار ظالم است؛ تا آنجا که جای ظالم و مظلوم را عوض کند. کار او سانسور و دروغ‌پراکنی و بزرگ‌نمایی است. این رسانه، جان می‌گیرد، خون می‌ریزد، ویران می‌کند و اساسا برای همین ساخته و تقویت شده.
فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الْأَبْصَارِ

.............

برای اینکه گفتگو، نتیجه داشته باشد، لازم است دو طرف، مبانی مشترک داشته باشند. همیشه در بحث‌ها ببینید مبنای مشترکتان کجاست و از همانجا شروع کنید. کسی که اساسا فلسطین را بر حق نمی‌داند، نمی‌تواند در گفتگو با کسی که اسرائیل را جنایتکار می‌داند، به نتیجه برسد. مبنای مختلف سبب گزینش منابع متفاوت هم می‌شود. یکی می‌گوید تصویر اجساد کودکان سر بریده، متعلق به کودکان اسرائیلی است، دیگری می‌گوید فلسطینی. چون هر کدام خبر را از منبع مورد وثوق خود گرفته‌اند. این گفتگو باید حتما از اشتراکی شروع شود. مثلا هر دو طرف در این باور شریکند که ظلم بد است و با ظالم باید مقابله کرد. و بعد اینکه آیا اشغال یک سرزمین و بیرون کردن مردم آن، ظلم هست یا نه؟ و ... .

............‌‌

شاید شنیده باشید که مردم فلسطین خودشان زمین‌هایشان را به صهیونیست‌ها فروختند. برای اطلاع از صحت این مطلب باز ارجاعتان می‌دهم به قضیه طنطوره. فرقی نمی‌کند چه مدرک تحصیلی داشته باشیم. اگر کسی هستیم که هر حرفی را بدون تحلیل می‌پذیریم، قطعا بی‌سوادیم. اهل تحقیق باشیم.

........

هنوز هستند کسانی که اگر حسین علیه السلام را بکشند، می‌گویند حسین دنبال خلافت بود و اگر خانواده و کودکان او را بکشند و غارت کنند، می‌گویند حسین اشتباه کرد که زن و بچه با خود برد و اگر سر حق را بالای نیزه ببینند می‌گویند ما که آنجا نبودیم تا قضاوت کنیم. با چنین آدمی بحث نکن: صُمُّ بُکمٌ عُمی فَهُم لَا یَرجِعُونَ