به نام خدا
سلام؛
آنچه که سبب طولانی‌شدن جنگ در غزه است،
آن چیزی که هر روز بر جراحات قلبمان می‌افزاید،
و آرام و قرارمان را گرفته و بی‌تابمان کرده است،
مسبب اینهمه ظلمی که شب و روز شاهدش هستیم،
و اینهمه عجزی که احساس می‌کنیم،
عدمِ اتحاد جوامع اسلامی است.
ما از پر جمعیت‌ترین جوامع جهانیم.
و از ثروتمندترین آنها.
ما غنی از منابعی طبیعی هستیم که کل دنیا به آن نیازمندند.
با اینهمه، دشمن مشترک ما مسلمان‌ها، این جرات و جسارت را دارد که اینگونه خانه و کاشانه را بر سر برادران و خواهران ما ویران کند و آب از آب هستی تکان نخورد!
صدا هم از کسی در نیاید! دربیاید هم انگار نه انگار!
اینکه می‌بینیم در جوامع مختلف، مردم به خیابان‌ها آمده و بر علیه ظلم قیام کرده‌اند، ولی راه به جایی نمی‌برند، علتش فقط یک چیز است:
دنیا، رهبر می‌خواهد.
رهبر مقتدری که بتواند نیروی عظیم ملت‌ها را به سوی هدفی واحد و مشترک هدایت کند و از این سیل عظیم، گلستان بسازد.
و الا تمام روزهای آینده را هم به خیابان بیاییم و شعار بدهیم، باز کشتار و جنایات ادامه دارند و باز شاهد صحنه‌های دلخراش و عذاب‌آوری خواهیم بود که خواب از چشمانمان ربوده و جانمان را به ستوه آورده است.
باید بفهمیم!
دنیا، فارغ از ملیت‌ها و مذهب‌ها و فرهنگ‌های مختلفش، رهبر می‌خواهد.
یک رهبر واحد و نیرومند.
چیزی که نمونه کوچکی از آن را در ایران اسلامی می‌بینیم که به واسطه وجود ایشان و اقبال مردم به ایشان، مرکز ثقل منطقه‌ای هستیم که دور تا دورش، آشوب و ناامنی موج می‌زند. و مرکز فرماندهی‌ای هستیم که قدرت‌های دنیا از آن حساب می‌برند. همان‌هایی که تا دیروز به انواع و اقسام تهدیدها و تحریم‌ها آزارمان می‌دادند، امروز پای ایران که وسط بیاید، به سرعت اعلام می‌کنند که ما به دنبال گسترش درگیری نیستیم!
باید بفهمیم که ما با تمام جمعیت و امکانات و ثروت و توانمندی‌هایمان، فقیریم و محتاج رحم پروردگار.
باید بفهمیم که اگر خدا به حال ما رحم نکند و آن منجی وعده‌داده‌شده در تمام ادیان آسمانی را به یاری ما نفرستد، در تاریکی ظلم و فساد نابود خواهیم شد.
این مربوط به جامعه و دین خاصی نیست، بلکه موضوعی جهانی و نیازی عمومی است که باید همگی برای آن دعا کنیم و خواهان آن باشیم.
