بهروز شعیبی با "آغوش باز" به سه عاشقانه‌ی در هم تنیده پرداخته است که ماجرای سه مدل زندگی زوج‌های گوناگون است با سه مدل ارتباط عاشقانه.
تا امروز بهترین فیلمی است که در جشنواره دیدم و بالأخره یک نفس راحت کشیدم.
فیلم‌نامه بسیار زیبا و لطیف است. فراز و فرود مناسبی دارد. چرخش صحنه‌ها در ماجراهای گوناگون، کسالت‌آور یا گیج‌کننده نیست و تمام صحنه‌ها زیبا و گیرا هستند و با وجود تلاقی روایت‌های گوناگون، همه با ظرافت در هم تنیده و مرتبطند و در نهایت، نقشی زیبا را رقم می‌زنند. حرف اضافه، کنش اضافه، و المان نامتجانس و ناهم‌آهنگ ندارد.
موسیقی درست و به جاست. انتخاب بازیگران مناسب است. طراحی صحنه و لباس و همچنین گریم هم‌نوا با ساختار فیلم هستند.
فیلم، داستان دارد؛ سر و ته دارد، نتیجه و پیام دارد. یعنی دست آخر که بلند می‌شوی، چیزی به تو بخشیده تا با خود ببری.
خلاصه ... دستمریزاد.
فکر می‌کنم بهترین فیلم آقای شعیبی باشد و استقبال خوبی هم داشته باشد (با خانواده ببینید).