به نام خدا

  سلام؛

این مقدمه است برای پست بعد.

اینکه عقلا هر جامعه‌ای نیاز به قانون داره، یه چیز محرزه و جای بحث نداره.
اینکه پوشش هم یکی از مواردیه که باید چهارچوب داشته باشه هم بدیهیه، و همه جای دنیا قاعده براش تعریف شده.
اینکه کسی باید باشه که این قانون رو تعیین کنه هم مشخصه، بالاخره یه قانون‌گذاری باید باشه که قانون به وجود بیاد.

همه دعواها سر اینه که کی قانونو تعریف کنه. اگه قراره آدما قانونو تعریف کنن، با قوانین مختلفی مواجه می‌شیم (همچنان که الان تو دنیا همینطوره) که نمیشه گفت کدوم درسته.
چرا؟

عاقا من می‌گم پوشش باید جوری باشه که تا مچ دست و پای آدم (زن و مرد) پوشیده باشه (چی بپوشه مطرح نیستا، چقدر خودشو بپوشونه مطرحه).
شما می‌گی نه من قبول ندارم، این حد پوشش ضرورتی نداره، همین که تا بازو و زانو پوشیده باشه کافیه.
یکی دیگه می‌گه این مزخرفات چیه؟! کافیه که فقط عورت پوشیده باشه.
باز یکی می‌گه نه، کی گفته؟ ما مثل حیوانات عریان به دنیا اومدیم و همونجور که اونا لباس نمی‌پوشن ما هم ابدا نیاز نیست خودمونو بپوشونیم.

این دیدگاه‌ها وجود داره‌ها. همشونم پشتش یه استدلالی هست.  همه هم به عنوان قانون پذیرفته شده. مثلا همینا که به عریانی مطلق عقیده دارن، یه جای مخصوص براشون دیده شده که همون جا هر کار خواستن بکنن.

خب، این مدل‌ها چطورن؟ خوبه که هر مدلی که از طرف هر تفکری، با هر هدفی، مطرح شده، رسمی و قانونی و قابل پذیرش باشه؟
این که دیگه اسمش قانون نیست، هرج و مرجه. "هرج و مرج" یعنی همین که هرکی هرکاری دلش خواست انجام بده. توجه کنین: "هرکسی"، "هرکاری".

عاقا مگه همه ما آدم نیستیم؟ صرف نظر از اینکه کجا به دنیا اومدیم، رنگ و غذای مورد علاقه‌مون چیه، به چه زبونی حرف می‌زنیم، و ... همه ما یه موجود واحد و مشخص به نام انسانیم!
انسان، تعریف داره. همه ما از یه مبدا واحد آغاز شدیم، به یه شکل واحد به دنیا اومدیم، هممون برای زندگی تو این دنیا نیازهای مشخصی داریم، هممون داری قوه ادراک و شعور و تعقل و اختیاریم، در نهایت هم، هیچ‌کدوممون اینجا باقی نمی‌مونیم، همه بی برو برگرد می‌میریم.

پس چرا اینهمه قوانین مختلف، متفاوت، و گاها متضاد باید برای این موجود واحد تعریف بشه؟ عایا (غلظت سوال بالاست) انسان نمی‌تونه یه قانون جامع، جهان‌شمول، و همگانی داشته باشه؟

حالا به فرض که یه قانون جهانی هم داشته باشیم، واسه همه مردم، در همه جای جهان. این قانون چجوری باید باشه؟
خب طبعا باید کلی و پویا باشه تا بشه بنا بر اقتضائات زمانی و مکانی مختلف، ازش جزئیات رو استخراج کرد. باید برای همه در هر زمان و مکانی مفید فایده و دافع ضرر باشه. باید ناظر بر تمام جوانب وجودی انسان باشه. باید... باید... باید...

اووووه چقدر ایده‌آلیستی شد!
مگه میشه؟ مگه داریم؟

اصن به فرض که شدنی باشه، چه کسی یا کسانی قادرند چنین قانون کاملی رو تعریف کنن که هیچ خدشه‌ای بهش وارد نشه؟ 50 سال دیگه ناکارآمد و به درد نخور نشه؟ همه جای دنیا قابل اجرا و مفید باشه؟

عاقا اصن چرا اینقدر حاشیه؟ هر انسانی، قانونی تعیین کنه، انسان دیگه‌ای اون قانونو نقض می‌کنه. هر انسانی، قانونی تعیین کنه، گذر زمان یا تغییر مکان، اون قانونو بی‌اثر می‌کنه.
هر انسانی،
با هر قدرت تفکر و تحلیل و علم و آگاهی.
چرا؟

چون هییییییچ انسانی مصون از خطا نیست. هیییییچ انسانی نمی‌تونه ادعا کنه که می‌تونه قانونی تعیین کنه که بی‌نقص و کم‌و‌کاستی، در هر زمان و مکانی قابل اجرا و مفید باشه. عقلا محاله.

تنها کسی که می‌تونه این ادعا رو داشته باشه، فقط خالق انسانه. فقط خالقه که مصون از خطاست و از اول تا آخرِ تک‌تک انسان‌ها در هر زمان و هر مکانی رو از حفظه.

قانون کشور ما، قانون الهیه.

ادامه‌شو .:  اینجا :. بخونین.

#مهسا_امینی