EMOZIONANTE

مردم به کمدی علاقه دارند، بلکه نیاز امروز جامعه است. طنز می‌تواند نگاهی انتقادی به جریانات جامعه داشته باشد و ابزار مناسبی است برای توجه دادن به مسائل و چالش‌های موجود. همچنین وظیفه دارد لحظاتی خوش برای مخاطب بسازد تا فارغ از دغدغه‌های هرروزه، ساعاتی لذت‌بخش را در کنار خانواده بگذراند، هیجانشان تخلیه شود، روحیه‌شان افزایش یابد و درنهایت با کسب آگاهی‌ و حال خوش سینما را ترک کنند.
این کارکرد و اساس فیلم کمدی است.
خنده گرفتن از مخاطب به هر قیمتی، با هر شوخی سخیف و هر طنز مبتذلی، نامش هرچه هست، کمدی نیست. فیلم‌های بی‌محتوایی که حتی یک روایت داستانی درست ندارند و پرند از شوخی‌های شرم‌آور جنسی، نامش کمدی نیست. می‌توان ژانر جدیدی برایش تعریف کرد و مثلا در کنار فیلم‌های پورن، اسمش را بگذاریم رضا عطاران، بگذاریم هادی ناییجی! تا مخاطب درست انتخاب کند.
وقتی فیلم سخیف (در هر ژانری) ارائه می‌شود، سطح سلیقه مخاطب هم همان اندازه پست می‌شود. مخاطب سخیف‌پسند، باز هم از ابتذال استقبال می‌کند و باز هم فیلم‌ها سخیف‌تر می‌شوند و این جریان، سینما را به قهقرا می‌برد.
برعکس، اثر فاخر، مخاطب را رشد می‌دهد و مخاطب فرهیخته، اثر فاخرتر طلب می‌کند و اینگونه سینما هم رشد خواهد کرد.
با این مقدمه، اجازه دهید درمورد فیلم آنتیک فقط بگویم:
سخیف،
بی‌ارزش‌تر از تمام کمدی‌های مبتذل پیشین!