EMOZIONANTE

مادر، ستون خانه است و پدر، سقف. سقف خانه اگر آسیب ببیند، خانه فرو نمی‌ریزد، اما ستون اگر آسیب دید، سقف و خانه با هم فرو می‌ریزند. شاید از این روست که فاتح خیبر، پهلوان بی‌تکرار عرب، امیرالمؤمنین حیدر (روحی له الفداء) زمانی که زهرایش را از دست داد، بارها و بارها با صورت بر زمین خورد. 
علم دست توست مادر، پیش از اینکه دست مردها باشد. تویی که مرد را به سمت عاقبت‌به‌خیری می‌کشی یا مانعش می‌شوی. تویی که دور مسلم را شلوغ می‌کنی یا سبب تنهایی او می‌شوی. تویی که علم شکسته کربلا را تا انتهای تاریخ بالا نگه می‌داری.
برخیز مادر! 
رنگ‌هایت را بردار. به سیاهی‌های شهر، رنگ و لعابی نو بپاش. بگذار عطر دستپخت بی‌نظیرت را باد تا سراسر دنیا بکشد. بگذار قهقهه کودکانت، پیشی بگیرد بر آوای جنگ. بگذار قامت استوارت، آوار غم را بپوشاند. بگذار خنجر لبخند باشکوهت، قلب دشمن را بشکافد. 
تو مادری. تو تعیین‌کننده‌ای. آبادی و ویرانی به دستان ظریف اما قدرتمند تو سپرده شده. 
برخیز مادر!
 زمان معرکه تو فرارسیده است.